«…..κατάργησαν μάτια τους τυφλοί. Μάρτυρες δεν υπάρχουν πια για τίποτε.»
Γ. Σεφέρης
Αφού σημειώσω ότι στο στρεβλωτικό ψευδοπαραλήρημα της ελέω….. Θεού (δηλ. δημάρχου) αντιδημάρχου Ερμουπόλεως απαξιώ να απαντήσω επιτρέποντάς της, συγγενική …..αδεία, να φαντασιώνεται ακόμα και τη συμμετοχή τους στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, έρχομαι να υψώσω πλέον όσο μπορώ τη φωνή μου, φωνή δίκαιης οργής, αγανάκτησης και διαμαρτυρίας κατά του δημάρχου της Ερμούπολης και όσων επιχειρούν την παλινόρθωση των Βουρβώνων μέσω της παραμόρφωσης της ιστορίας. Έρχομαι να τους πω, ότι οι άνθρωποι καθορίζονται από τις πράξεις τους και από αυτές κρίνονται και όχι από τα κατά συνθήκην ψεύδη και τα ψηφίσματα των συλλογικών οργάνων. Ότι λοιπόν και να γράφουν τα ανιστόρητα ψηφίσματα, όσα κάδρα και αν κρεμιούνται στους προθαλάμους των αιθουσών του Δημαρχείου, η ιστορία δεν αλλάζει. Κάθε δε άνθρωπος κρίνεται μετά την τελευτή του βίου του συνολικώς και όχι κατά μεμονωμένες περιόδους της ζωής του και ή τιμάται ή όχι. Γι’ αυτό εξάλλου «μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Τιμές εν μέρει δεν αποδίδονται σε κανέναν. Αυτό ας προσέξουν όσοι με ένα πρωτοφανές επιχείρημα ιστορικισμού επιχειρούν να τιμήσουν κάποιον ως αιρετό αποσιωπώντας ότι ήταν και διορισμένος από τη δικτατορία. Στην περίπτωση του εκλιπόντος, όσα και αν ειπωθούν, γραφούν ή ψηφισθούν, κανένας δεν πρόκειται να ξεχάσει το θολό παρελθόν της κατοχής, ούτε ότι υπήρξε δήμαρχος και υμνητής της Απριλιανής χούντας με την Γυάρο...... μπροστά στα μάτια του, ούτε εν τέλει την κεφαλαιώδη ευθύνη του στην καταστροφή του ιστορικού μας θεάτρου ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ. Αυτά είναι ιστορία και δεν ξεχνιούνται, δεν παραγράφονται, ούτε διαγράφονται όσες αποφάσεις και αν βγουν, όσες ωραιοποιήσεις και εξωραϊσμοί και αν γίνουν. Όποιος δεν πείθεται ας ξαναδιαβάσει, όχι τα γραπτά κάποιου φανατικού αριστερού, αλλά τα δημοσιεύματα του αειμνήστου Δημητρίου Κρίνου στον «ΑΓΩΝΑ» του και στο βιβλίο του «Η Αληθινή Ερμούπολη επαγωγικώς». Ας διαβάσει όμως, και τα δημοσιεύματα στο «Θάρρος» και αλλού του ιδίου του εκλιπόντος για να σχηματίσει πλήρη γνώμη αν δεν με πιστεύει. Δεν πρόκειται να επανέλθω στο θέμα, προκειμένου να απαντήσω στον οποιονδήποτε καλοθελητή. Ούτε όμως, θα αποδεχθώ τη μεγάλη αυτή ιστορική ακρισία, με την οποία αντιμετωπίζει την πρόσφατη ιστορία της πόλης μας ο δήμαρχος. Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας ήλπιζα ότι θα ήταν μια καλή αιτία να αντιληφθεί το λάθος του και μια ευκαιρία να το επανορθώσει. Δεν το θέλησε, απεναντίας μάλιστα. Ο καθένας όμως γράφει την ιστορία του. Η δική μου απάντηση - παρακαταθήκη στους νεότερους, ως του πρώτου μεταπολιτευτικού δημάρχου, είναι ο συνεχής αγώνας και η συμβουλή μου σε αυτούς, να μην αποδεχτούν ποτέ τετελεσμένα και να παλέψουν για τη δημοκρατία έχοντας ως φωτεινά πρότυπα τον Νικηφόρο Μανδηλαρά, τον Αλέκο Παναγούλη, την Μελίνα Μερκούρη, τον Σπύρο Μουστακλή. Ο άλλος δρόμος, δηλ. αυτός της συμπόρευσης με τον αυταρχισμό και της υποταγής σε αντιδημοκρατικά καθεστώτα, της μη αντίστασης και του συμβιβασμού βρίσκεται πλέον κρεμασμένος και μάλιστα παρά το νόμο που θεσπίστηκε, όταν υπουργός εσωτερικών ήταν ο Κωστής Στεφανόπουλος, στον προθάλαμο του Δημαρχείου. Ας μην τον ακολουθήσουν. Γι’ αυτό λοιπόν, τουλάχιστον τη δική μου φωτογραφία, το δικό μου κάδρο δε θέλω να το κρεμάσουν στο Δημαρχείο. Αυτή τη θέλησή μου ας τη σεβαστούν. Ούτε δρόμο θέλω, ούτε περισσές τιμές. Δεν έχει πλέον νόημα κάτι τέτοιο, αφού όλα πια έχουν εξομοιωθεί, όλα έχουν γίνει αδιακρίτως ίδια. Εδώ σταματώ. Καθώς ότι είχα να πω το είπα δυνατά, όπως μπορούσα και σε κάθε στιγμή της ζωής μου και θα φωνάζω όσο μπορώ μέχρι το τέλος. Πιστεύω ότι ακόμα και τούτη την ώρα υπάρχει το περιθώριο και ο χρόνος να επανεξετάσει το ζήτημα ο δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο. Όσο το κάδρο βρίσκεται κρεμασμένο, τόσο θα μένουν ξεκρέμαστοι αυτοί ενώπιον της ιστορίας. Αυτά είχα να πω και δε θα επανέλθω, αφού για όλους μας έρχεται ώρα και καιρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια πριν η ψυχή μας αύριο κάνει πανιά….». Εγώ τα είπα όποιος θέλει, ας τα ακούσει.
ΝΙΚΟΣ Γ.ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ
Πρόεδρος ΠΕΑΕΑ Νησιών Αιγαίου
Γ. Σεφέρης
Αφού σημειώσω ότι στο στρεβλωτικό ψευδοπαραλήρημα της ελέω….. Θεού (δηλ. δημάρχου) αντιδημάρχου Ερμουπόλεως απαξιώ να απαντήσω επιτρέποντάς της, συγγενική …..αδεία, να φαντασιώνεται ακόμα και τη συμμετοχή τους στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, έρχομαι να υψώσω πλέον όσο μπορώ τη φωνή μου, φωνή δίκαιης οργής, αγανάκτησης και διαμαρτυρίας κατά του δημάρχου της Ερμούπολης και όσων επιχειρούν την παλινόρθωση των Βουρβώνων μέσω της παραμόρφωσης της ιστορίας. Έρχομαι να τους πω, ότι οι άνθρωποι καθορίζονται από τις πράξεις τους και από αυτές κρίνονται και όχι από τα κατά συνθήκην ψεύδη και τα ψηφίσματα των συλλογικών οργάνων. Ότι λοιπόν και να γράφουν τα ανιστόρητα ψηφίσματα, όσα κάδρα και αν κρεμιούνται στους προθαλάμους των αιθουσών του Δημαρχείου, η ιστορία δεν αλλάζει. Κάθε δε άνθρωπος κρίνεται μετά την τελευτή του βίου του συνολικώς και όχι κατά μεμονωμένες περιόδους της ζωής του και ή τιμάται ή όχι. Γι’ αυτό εξάλλου «μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Τιμές εν μέρει δεν αποδίδονται σε κανέναν. Αυτό ας προσέξουν όσοι με ένα πρωτοφανές επιχείρημα ιστορικισμού επιχειρούν να τιμήσουν κάποιον ως αιρετό αποσιωπώντας ότι ήταν και διορισμένος από τη δικτατορία. Στην περίπτωση του εκλιπόντος, όσα και αν ειπωθούν, γραφούν ή ψηφισθούν, κανένας δεν πρόκειται να ξεχάσει το θολό παρελθόν της κατοχής, ούτε ότι υπήρξε δήμαρχος και υμνητής της Απριλιανής χούντας με την Γυάρο...... μπροστά στα μάτια του, ούτε εν τέλει την κεφαλαιώδη ευθύνη του στην καταστροφή του ιστορικού μας θεάτρου ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ. Αυτά είναι ιστορία και δεν ξεχνιούνται, δεν παραγράφονται, ούτε διαγράφονται όσες αποφάσεις και αν βγουν, όσες ωραιοποιήσεις και εξωραϊσμοί και αν γίνουν. Όποιος δεν πείθεται ας ξαναδιαβάσει, όχι τα γραπτά κάποιου φανατικού αριστερού, αλλά τα δημοσιεύματα του αειμνήστου Δημητρίου Κρίνου στον «ΑΓΩΝΑ» του και στο βιβλίο του «Η Αληθινή Ερμούπολη επαγωγικώς». Ας διαβάσει όμως, και τα δημοσιεύματα στο «Θάρρος» και αλλού του ιδίου του εκλιπόντος για να σχηματίσει πλήρη γνώμη αν δεν με πιστεύει. Δεν πρόκειται να επανέλθω στο θέμα, προκειμένου να απαντήσω στον οποιονδήποτε καλοθελητή. Ούτε όμως, θα αποδεχθώ τη μεγάλη αυτή ιστορική ακρισία, με την οποία αντιμετωπίζει την πρόσφατη ιστορία της πόλης μας ο δήμαρχος. Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας ήλπιζα ότι θα ήταν μια καλή αιτία να αντιληφθεί το λάθος του και μια ευκαιρία να το επανορθώσει. Δεν το θέλησε, απεναντίας μάλιστα. Ο καθένας όμως γράφει την ιστορία του. Η δική μου απάντηση - παρακαταθήκη στους νεότερους, ως του πρώτου μεταπολιτευτικού δημάρχου, είναι ο συνεχής αγώνας και η συμβουλή μου σε αυτούς, να μην αποδεχτούν ποτέ τετελεσμένα και να παλέψουν για τη δημοκρατία έχοντας ως φωτεινά πρότυπα τον Νικηφόρο Μανδηλαρά, τον Αλέκο Παναγούλη, την Μελίνα Μερκούρη, τον Σπύρο Μουστακλή. Ο άλλος δρόμος, δηλ. αυτός της συμπόρευσης με τον αυταρχισμό και της υποταγής σε αντιδημοκρατικά καθεστώτα, της μη αντίστασης και του συμβιβασμού βρίσκεται πλέον κρεμασμένος και μάλιστα παρά το νόμο που θεσπίστηκε, όταν υπουργός εσωτερικών ήταν ο Κωστής Στεφανόπουλος, στον προθάλαμο του Δημαρχείου. Ας μην τον ακολουθήσουν. Γι’ αυτό λοιπόν, τουλάχιστον τη δική μου φωτογραφία, το δικό μου κάδρο δε θέλω να το κρεμάσουν στο Δημαρχείο. Αυτή τη θέλησή μου ας τη σεβαστούν. Ούτε δρόμο θέλω, ούτε περισσές τιμές. Δεν έχει πλέον νόημα κάτι τέτοιο, αφού όλα πια έχουν εξομοιωθεί, όλα έχουν γίνει αδιακρίτως ίδια. Εδώ σταματώ. Καθώς ότι είχα να πω το είπα δυνατά, όπως μπορούσα και σε κάθε στιγμή της ζωής μου και θα φωνάζω όσο μπορώ μέχρι το τέλος. Πιστεύω ότι ακόμα και τούτη την ώρα υπάρχει το περιθώριο και ο χρόνος να επανεξετάσει το ζήτημα ο δήμαρχος και το δημοτικό συμβούλιο. Όσο το κάδρο βρίσκεται κρεμασμένο, τόσο θα μένουν ξεκρέμαστοι αυτοί ενώπιον της ιστορίας. Αυτά είχα να πω και δε θα επανέλθω, αφού για όλους μας έρχεται ώρα και καιρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια πριν η ψυχή μας αύριο κάνει πανιά….». Εγώ τα είπα όποιος θέλει, ας τα ακούσει.
ΝΙΚΟΣ Γ.ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ
Πρόεδρος ΠΕΑΕΑ Νησιών Αιγαίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου