«Υποδεχόμεθα έναν εκ των πρωτεργατών της Εθνοσωτηρίου Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967, ο οποίος κατέστη θρύλος μεταξύ του λαού διά την καταπλήσσουσαν δραστηριότητά του, διά την αδιάλειπτον μέριμνάν του υπέρ του Ελληνικού Λαού, διά την αγωνίαν του να φθάση το ταχύτερον, μετά των λοιπών μελών της Επαναστατικής Κυβερνήσεως, εις τον αντικειμενικόν σκοπόν της Επαναστάσεως, εις την δημιουργίαν δηλαδή της Νέας Ελλάδος, την οποίαν ωραματίσθητε Σεις οι γενναίοι της 21ης Απριλίου 1967. Σας παρέχομεν την διαβεβαίωσιν ότι, εμπνεόμενοι από τον πατριωτισμόν Σας, ακολουθούντες το παράδειγμά Σας, συμμεριζόμενοι τον ενθουσιασμόν Σας, θα"καλπάσωμεν μαζί Σας" προς την ευημερίαν, όπως μας το εζητήσατε, Κύριε Αντιπρόεδρε»
(Προσφώνηση του Στ.Βαφία κατά την τελετή επίδοσης του χρυσού μεταλλίου της Ερμούπολης στο Στ.Παττακό ,εφημ.«Θάρρος» 11.11.68).
Η λήθη είναι ο χειρότερος σύμβουλος για τους λαούς. Εκείνοι που θέλουν να παραδώσουν στη λήθη το παρελθόν προσφέρουν τη χειρότερη υπηρεσία στους συγχρόνους ,αλλά και στους απογόνους τους.
Αυτό όμως δε φαίνεται να πτοεί τον δήμαρχο Ερμούπολης κ. Ι. Δεκαβάλλα και τους δημοτικούς συμβούλους, οι οποίοι στη συνεδρίαση της 12ης Μαΐου του δημοτικού συμβουλίου της Ερμούπολης, επιχειρούν για άλλη μια φορά να αναρτήσουν την φωτογραφία του καταδικασμένου από την ιστορία χουντικού δήμαρχου Σταύρου Βαφία.
Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους τους κατοίκους του νησιού, αλλά δε βλάπτει να υπενθυμίσουμε ορισμένα ζητήματα.
Όταν ο βοριάς μετέφερε από τη Γυάρο προς τη Σύρο τις οιμωγές και τις κραυγές των εξόριστων και των βασανιζόμενων , κάποιοι, με το πρόσχημα της «ολοκλήρωσης του δημαρχιακού τους έργου», συνεργάστηκαν με τους πραξικοπηματίες, τους «απένειμαν το χρυσό κλειδί της πόλης» και διοργάνωναν «εθνικές εορτές για την εθνοσωτήριο επανάσταση της 21η Απριλίου 1967», υμνώντας τους μέσα από τις στήλες της εφημερίδας «Θάρρος».
Όταν ο ελληνικός λαός στέναζε κάτω από την στυγνή δικτατορία των συνταγματαρχών και η Ελλάδα είχε αποβληθεί από το Συμβούλιο της Ευρώπης για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κάποιοι καθισμένοι αναπαυτικά στον δημαρχικό θώκο απολάμβαναν την εύνοια των τυράννων και την θαλπωρή του καθεστώτος τους.
Αυτοί οι κάποιοι, δύο δήμαρχοι σε όλη την Ελλάδα, που παρέμειναν στο πλευρό των δικτατόρων συνεχίζοντας να προσφέρουν το «θεάρεστο έργο τους στην αναγέννηση της Ελλάδος Ελλήνων Χριστιανών», λες και δεν είχε συμβεί τίποτε, έχουν ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις, πράγμα που καθιστά δυσχερέστατη τη θέση του κ. Γιάννη Δεκαβάλλα, ο οποίος προσπαθεί με κάθε τρόπο και αλχημεία να ξαναγράψει την ιστορία, έτσι όπως του υπαγορεύουν τα μικροκομματικά του συμφέροντα.
Ο κ. Γ. Δεκαβάλλας είναι υπόλογος απέναντι στο δημοκρατικό λαό της Σύρου αλλά και απέναντι στην Ιστορία. Στη συνείδηση των πολιτών έχει ήδη καταγραφεί ως ο αναθεωρητής της πρόσφατης ιστορίας ,έναντι «τριάντα αργυρίων λήθης» και μιας χούφτας ψήφων.
Ο κ. Γ. Δεκαβάλλας είναι υπόλογος και απέναντι στην συλλογική μνήμη των πολιτών ως ο αναστηλωτής των εικόνων και των συμβόλων της τυραννίας. Το παρόν του αλλά και η υστεροφημία του έχουν στιγματιστεί και ο ίδιος αποτελεί πλέον εμβληματική μορφή καιροσκόπου, ο οποίος δε διστάζει να προσβάλει τη μνήμη εκείνων που θυσίασαν ζωές, σταδιοδρομίες και οικογενειακή ευτυχία, προκειμένου ο ίδιος και οι συν αυτώ να απολαμβάνουν σήμερα τα ύψιστα αγαθά της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Ο κ. Δεκαβάλλας είναι όμως και υπόλογος απέναντι στην ίδια την Δικαιοσύνη, διότι με το πρόσχημα του να μην στεναχωρεθεί η κόρη του Σταύρου Βαφία, δημοτική σύμβουλος με τον συνδυασμό του και αντιδήμαρχος Ερμούπολης, καθυστέρησε να εκτελέσει μια άμεσα εκτελεστή απόφαση, αυτή του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία υπαγόρευε την άμεση απομάκρυνση από τη θέση όπου είχε αναρτηθεί της φωτογραφίας του Σταύρου Βαφία (καθαιρέθηκε για μόνο τρείς ημέρες έπειτα από πιέσεις), ενώ ο κ.Α.Μαρκουλής επιχειρηματολογούσε στον τοπικό τύπο για τους «τυπικούς λόγους» για τους οποίους δήθεν το ΣτΕ ακύρωσε παλαιότερη (2003)ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ., που αφορούσε σε απόδοση τιμών στο πρόσωπο του χουντοδημάρχου.
Φαντάζομαι πως δεν θα σκέφτηκε εκείνη τη στιγμή ούτε την απώλεια, ούτε τα βασανιστήρια, ούτε βεβαίως τις μανάδες εκείνες που ακόμα θρηνούν τα παιδιά τους, θύματα του καθεστώτος που με τόση αφοσίωση υπηρέτησε ο πρώην δήμαρχος της Ερμούπολης. Ούτε βέβαια θα σκέφτηκε πως στην ίδια αυτή αίθουσα, τιμήθηκε ο Σπύρος Μουστακλής, ο οποίος, για όσους θυμούνται την λαοθάλασσα της υποδοχής και τα δάκρυα του πλήθους, ανέβηκε υποβασταζόμενος καθότι μισοπαράλυτος από τις «περιποιήσεις» του καθεστώτος, τις σκάλες του δημαρχείου, ούτε βεβαίως θα σκέφτηκε και όλους εκείνους οι οποίοι ακόμη βασανίζονται από τους εφιάλτες των βασανιστηρίων τους.
Με «ελιγμούς και νομικίστικα τεχνάσματα» ,αγνοεί τις αποφάσεις του βασικού πυλώνα του δημοκρατικού πολιτεύματος, της Δικαιοσύνης, και προχωρά εκ νέου στην ανάρτηση της φωτογραφίας του συνεργάτη και αμετανόητου υμνητή της χούντας, με την προσχηματική αιτιολόγηση ότι έτσι διαφυλάσσεται η ιστορική συνέχεια της δημαρχιακής εξουσίας και ότι στην πραγματικότητα επρόκειτο για «πνευματικό άνθρωπο», ο οποίος ουδέποτε έβλαψε συμπολίτη του.
Ξεχνά ότι η φωτογραφία του χουντοδήμαρχου είχε κατέβει αμέσως μετά τη μεταπολίτευση με απόφαση της κυβέρνησης εθνικής ενότητας (8.10.74) που οριστικοποιήθηκε το 1975 από τον τότε υπουργό Εσωτερικών Κωστή Στεφανόπουλο ως στοιχειώδης ηθική κύρωση στους κατά τόπους συνεργάτες των δικτατόρων.
Ξεχνά ότι ο χουντοδήμαρχος απένειμε το χρυσό κλειδί της πόλης στα πρωτοπαλίκαρα της χούντας Παττακό και Μακαρέζο ,καθώς και τιμητικές διακρίσεις στους Ασλανίδη, Χολέβα και Κυπραίο.
Τα επιχειρήματα φαιδρά και επικίνδυνα. Οι πράξεις προκλητικές και ανιστόρητες. Η πολιτική της λήθης οδηγεί στην «άφεση αμαρτιών» και η δημαρχιακή αίθουσα μετατρέπεται σε «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» όπου εξαγνίζονται αμαρτίες και εγκλήματα.
Η ιταμή περιφρόνηση που επιδεικνύουν ο δήμαρχος κ. Ι. Δεκαβάλλας και οι συν αυτών επιλήσμονες προς τους αγωνιστές της αντίστασης κατά της χούντας, προς το σύνολο του λαού, προς την ίδια την Ιστορία δεν θα μείνουν αναπάντητες. Κι αυτό γιατί η ιστορία παραδίδει στη χλεύη των λαών εκείνους που την αγνοούν και τους καταδικάζουν σε αιώνια περιφρόνηση.
Κύριε Δήμαρχε
Σκεφτήκατε άραγε το τι θα πείτε στις επόμενες γενιές, το τι θα ξαναπείτε, λόγια κούφια χωρίς το βάρος που τους πρέπουν, στην επόμενη γιορτή του Πολυτεχνείου;
Δείξτε σεβασμό στην ιστορία και στους μάρτυρες της Δημοκρατίας. Το επιχείρημα του ότι ο ίδιος ποτέ δεν έβλαψε κανέναν συμπολίτη του είναι έωλο, διότι έβλαψαν πολλούς οι συνταγματάρχες, διότι ο ίδιος υπήρξε επίορκος ως εκλεγμένος δήμαρχος συνεχίζοντας τη θητεία του σε ένα καθεστώς…
Είναι γνωστό άλλωστε σε όλους πως τα καθεστώτα που καταλύουν την δημοκρατία, χρειάζονται πνευματικούς ανθρώπους ικανούς να στηρίξουν και να δικαιολογήσουν με επιχειρήματα στο λαό την ύπαρξή τους.
Σεβαστείτε την ιστορική μνήμη του τόπου, αλλιώς η ιστορία θα σας κατατάξει στο πάνθεον εκείνων που την πολέμησαν, εκείνων που θέλησαν να τη διαστρεβλώσουν, εκείνων που την αγνόησαν. Η Ιστορία όμως έχει μνήμη και δε λησμονεί.
Σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων και διαφυλάξτε τις δημοκρατικές παραδόσεις, εν ονόματι των οποίων έχετε εκλεγεί εκπρόσωποι του δημοκρατικού λαού της Ερμούπολης. Η ιστορική μνήμη δεν πωλείται για τους ψήφους μιας ομάδας νοσταλγών του παρελθόντος που τόσα δεινά έχει προκαλέσει στη χώρα μας.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΛΥΓΝΟΥ
ΥΓ1 Απορούμε με τη δειλία νεαρού δημοτικού συμβούλου να πάρει θέσει κατά τη συζήτηση στο Δ.Σ, αλλά και με τη συλλογιστική του μοναδικού μειοψηφήσαντος δημοτικού συμβούλου, ο οποίος καταλογίζει αγαθές προθέσεις στο χουντοδήμαρχο (εφ.ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ,14/5). Να υποθέσουμε ότι δεν γνωρίζει τον πρότερο βίο του Σ.Βαφία (δημόσιες κατηγορίες για δωσιλογισμό , μεγαλέμπορος τροφίμων στη διάρκεια της Κατοχής, ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα ως διορισμένος από το νομάρχη δημοτικός σύμβουλος , επίσημος προπαγανδιστής της χούντας ως εκδότης της εφημ.ΘΑΡΡΟΣ );Εξάλλου τα στερνά τιμούν τα πρώτα…
ΥΓ2 Απορούμε και με την αφωνία των κομματικών οργανώσεων, τοπικών φορέων και πολιτών(εκτός εξαιρέσεων) για την εκ νέου προσπάθεια μιας ψευδεπίγραφης «εθνικής συμφιλίωσης» με τη συνενοχή ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Το περίεργο είναι ότι κάποιοι –παρά την πάροδο 40 ετών-θυμούνται πολύ καλά αυτούς που τους έβλαψαν εφτά ολόκληρα χρόνια, σε αντίθεση με τους εκλεγμένους αντιπροσώπους τους, που κάνουν τα πάντα όχι για να οξύνουν αλλά να στομώσουν τη μνήμη, με τα «στιγμιαία», τις παραγραφές, τα ανέξοδα κηρύγματα «εθνικής ενότητας»,τις ερωτοτροπίες με τα σκύβαλα της τυραννίας και τις κατάπτυστες απόπειρες απόδοσης τιμής σε επίορκους εθνοθάπτες.
(Προσφώνηση του Στ.Βαφία κατά την τελετή επίδοσης του χρυσού μεταλλίου της Ερμούπολης στο Στ.Παττακό ,εφημ.«Θάρρος» 11.11.68).
Η λήθη είναι ο χειρότερος σύμβουλος για τους λαούς. Εκείνοι που θέλουν να παραδώσουν στη λήθη το παρελθόν προσφέρουν τη χειρότερη υπηρεσία στους συγχρόνους ,αλλά και στους απογόνους τους.
Αυτό όμως δε φαίνεται να πτοεί τον δήμαρχο Ερμούπολης κ. Ι. Δεκαβάλλα και τους δημοτικούς συμβούλους, οι οποίοι στη συνεδρίαση της 12ης Μαΐου του δημοτικού συμβουλίου της Ερμούπολης, επιχειρούν για άλλη μια φορά να αναρτήσουν την φωτογραφία του καταδικασμένου από την ιστορία χουντικού δήμαρχου Σταύρου Βαφία.
Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους τους κατοίκους του νησιού, αλλά δε βλάπτει να υπενθυμίσουμε ορισμένα ζητήματα.
Όταν ο βοριάς μετέφερε από τη Γυάρο προς τη Σύρο τις οιμωγές και τις κραυγές των εξόριστων και των βασανιζόμενων , κάποιοι, με το πρόσχημα της «ολοκλήρωσης του δημαρχιακού τους έργου», συνεργάστηκαν με τους πραξικοπηματίες, τους «απένειμαν το χρυσό κλειδί της πόλης» και διοργάνωναν «εθνικές εορτές για την εθνοσωτήριο επανάσταση της 21η Απριλίου 1967», υμνώντας τους μέσα από τις στήλες της εφημερίδας «Θάρρος».
Όταν ο ελληνικός λαός στέναζε κάτω από την στυγνή δικτατορία των συνταγματαρχών και η Ελλάδα είχε αποβληθεί από το Συμβούλιο της Ευρώπης για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κάποιοι καθισμένοι αναπαυτικά στον δημαρχικό θώκο απολάμβαναν την εύνοια των τυράννων και την θαλπωρή του καθεστώτος τους.
Αυτοί οι κάποιοι, δύο δήμαρχοι σε όλη την Ελλάδα, που παρέμειναν στο πλευρό των δικτατόρων συνεχίζοντας να προσφέρουν το «θεάρεστο έργο τους στην αναγέννηση της Ελλάδος Ελλήνων Χριστιανών», λες και δεν είχε συμβεί τίποτε, έχουν ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις, πράγμα που καθιστά δυσχερέστατη τη θέση του κ. Γιάννη Δεκαβάλλα, ο οποίος προσπαθεί με κάθε τρόπο και αλχημεία να ξαναγράψει την ιστορία, έτσι όπως του υπαγορεύουν τα μικροκομματικά του συμφέροντα.
Ο κ. Γ. Δεκαβάλλας είναι υπόλογος απέναντι στο δημοκρατικό λαό της Σύρου αλλά και απέναντι στην Ιστορία. Στη συνείδηση των πολιτών έχει ήδη καταγραφεί ως ο αναθεωρητής της πρόσφατης ιστορίας ,έναντι «τριάντα αργυρίων λήθης» και μιας χούφτας ψήφων.
Ο κ. Γ. Δεκαβάλλας είναι υπόλογος και απέναντι στην συλλογική μνήμη των πολιτών ως ο αναστηλωτής των εικόνων και των συμβόλων της τυραννίας. Το παρόν του αλλά και η υστεροφημία του έχουν στιγματιστεί και ο ίδιος αποτελεί πλέον εμβληματική μορφή καιροσκόπου, ο οποίος δε διστάζει να προσβάλει τη μνήμη εκείνων που θυσίασαν ζωές, σταδιοδρομίες και οικογενειακή ευτυχία, προκειμένου ο ίδιος και οι συν αυτώ να απολαμβάνουν σήμερα τα ύψιστα αγαθά της ελευθερίας και της δημοκρατίας.
Ο κ. Δεκαβάλλας είναι όμως και υπόλογος απέναντι στην ίδια την Δικαιοσύνη, διότι με το πρόσχημα του να μην στεναχωρεθεί η κόρη του Σταύρου Βαφία, δημοτική σύμβουλος με τον συνδυασμό του και αντιδήμαρχος Ερμούπολης, καθυστέρησε να εκτελέσει μια άμεσα εκτελεστή απόφαση, αυτή του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία υπαγόρευε την άμεση απομάκρυνση από τη θέση όπου είχε αναρτηθεί της φωτογραφίας του Σταύρου Βαφία (καθαιρέθηκε για μόνο τρείς ημέρες έπειτα από πιέσεις), ενώ ο κ.Α.Μαρκουλής επιχειρηματολογούσε στον τοπικό τύπο για τους «τυπικούς λόγους» για τους οποίους δήθεν το ΣτΕ ακύρωσε παλαιότερη (2003)ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ., που αφορούσε σε απόδοση τιμών στο πρόσωπο του χουντοδημάρχου.
Φαντάζομαι πως δεν θα σκέφτηκε εκείνη τη στιγμή ούτε την απώλεια, ούτε τα βασανιστήρια, ούτε βεβαίως τις μανάδες εκείνες που ακόμα θρηνούν τα παιδιά τους, θύματα του καθεστώτος που με τόση αφοσίωση υπηρέτησε ο πρώην δήμαρχος της Ερμούπολης. Ούτε βέβαια θα σκέφτηκε πως στην ίδια αυτή αίθουσα, τιμήθηκε ο Σπύρος Μουστακλής, ο οποίος, για όσους θυμούνται την λαοθάλασσα της υποδοχής και τα δάκρυα του πλήθους, ανέβηκε υποβασταζόμενος καθότι μισοπαράλυτος από τις «περιποιήσεις» του καθεστώτος, τις σκάλες του δημαρχείου, ούτε βεβαίως θα σκέφτηκε και όλους εκείνους οι οποίοι ακόμη βασανίζονται από τους εφιάλτες των βασανιστηρίων τους.
Με «ελιγμούς και νομικίστικα τεχνάσματα» ,αγνοεί τις αποφάσεις του βασικού πυλώνα του δημοκρατικού πολιτεύματος, της Δικαιοσύνης, και προχωρά εκ νέου στην ανάρτηση της φωτογραφίας του συνεργάτη και αμετανόητου υμνητή της χούντας, με την προσχηματική αιτιολόγηση ότι έτσι διαφυλάσσεται η ιστορική συνέχεια της δημαρχιακής εξουσίας και ότι στην πραγματικότητα επρόκειτο για «πνευματικό άνθρωπο», ο οποίος ουδέποτε έβλαψε συμπολίτη του.
Ξεχνά ότι η φωτογραφία του χουντοδήμαρχου είχε κατέβει αμέσως μετά τη μεταπολίτευση με απόφαση της κυβέρνησης εθνικής ενότητας (8.10.74) που οριστικοποιήθηκε το 1975 από τον τότε υπουργό Εσωτερικών Κωστή Στεφανόπουλο ως στοιχειώδης ηθική κύρωση στους κατά τόπους συνεργάτες των δικτατόρων.
Ξεχνά ότι ο χουντοδήμαρχος απένειμε το χρυσό κλειδί της πόλης στα πρωτοπαλίκαρα της χούντας Παττακό και Μακαρέζο ,καθώς και τιμητικές διακρίσεις στους Ασλανίδη, Χολέβα και Κυπραίο.
Τα επιχειρήματα φαιδρά και επικίνδυνα. Οι πράξεις προκλητικές και ανιστόρητες. Η πολιτική της λήθης οδηγεί στην «άφεση αμαρτιών» και η δημαρχιακή αίθουσα μετατρέπεται σε «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» όπου εξαγνίζονται αμαρτίες και εγκλήματα.
Η ιταμή περιφρόνηση που επιδεικνύουν ο δήμαρχος κ. Ι. Δεκαβάλλας και οι συν αυτών επιλήσμονες προς τους αγωνιστές της αντίστασης κατά της χούντας, προς το σύνολο του λαού, προς την ίδια την Ιστορία δεν θα μείνουν αναπάντητες. Κι αυτό γιατί η ιστορία παραδίδει στη χλεύη των λαών εκείνους που την αγνοούν και τους καταδικάζουν σε αιώνια περιφρόνηση.
Κύριε Δήμαρχε
Σκεφτήκατε άραγε το τι θα πείτε στις επόμενες γενιές, το τι θα ξαναπείτε, λόγια κούφια χωρίς το βάρος που τους πρέπουν, στην επόμενη γιορτή του Πολυτεχνείου;
Δείξτε σεβασμό στην ιστορία και στους μάρτυρες της Δημοκρατίας. Το επιχείρημα του ότι ο ίδιος ποτέ δεν έβλαψε κανέναν συμπολίτη του είναι έωλο, διότι έβλαψαν πολλούς οι συνταγματάρχες, διότι ο ίδιος υπήρξε επίορκος ως εκλεγμένος δήμαρχος συνεχίζοντας τη θητεία του σε ένα καθεστώς…
Είναι γνωστό άλλωστε σε όλους πως τα καθεστώτα που καταλύουν την δημοκρατία, χρειάζονται πνευματικούς ανθρώπους ικανούς να στηρίξουν και να δικαιολογήσουν με επιχειρήματα στο λαό την ύπαρξή τους.
Σεβαστείτε την ιστορική μνήμη του τόπου, αλλιώς η ιστορία θα σας κατατάξει στο πάνθεον εκείνων που την πολέμησαν, εκείνων που θέλησαν να τη διαστρεβλώσουν, εκείνων που την αγνόησαν. Η Ιστορία όμως έχει μνήμη και δε λησμονεί.
Σταθείτε στο ύψος των περιστάσεων και διαφυλάξτε τις δημοκρατικές παραδόσεις, εν ονόματι των οποίων έχετε εκλεγεί εκπρόσωποι του δημοκρατικού λαού της Ερμούπολης. Η ιστορική μνήμη δεν πωλείται για τους ψήφους μιας ομάδας νοσταλγών του παρελθόντος που τόσα δεινά έχει προκαλέσει στη χώρα μας.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΛΥΓΝΟΥ
ΥΓ1 Απορούμε με τη δειλία νεαρού δημοτικού συμβούλου να πάρει θέσει κατά τη συζήτηση στο Δ.Σ, αλλά και με τη συλλογιστική του μοναδικού μειοψηφήσαντος δημοτικού συμβούλου, ο οποίος καταλογίζει αγαθές προθέσεις στο χουντοδήμαρχο (εφ.ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ,14/5). Να υποθέσουμε ότι δεν γνωρίζει τον πρότερο βίο του Σ.Βαφία (δημόσιες κατηγορίες για δωσιλογισμό , μεγαλέμπορος τροφίμων στη διάρκεια της Κατοχής, ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα ως διορισμένος από το νομάρχη δημοτικός σύμβουλος , επίσημος προπαγανδιστής της χούντας ως εκδότης της εφημ.ΘΑΡΡΟΣ );Εξάλλου τα στερνά τιμούν τα πρώτα…
ΥΓ2 Απορούμε και με την αφωνία των κομματικών οργανώσεων, τοπικών φορέων και πολιτών(εκτός εξαιρέσεων) για την εκ νέου προσπάθεια μιας ψευδεπίγραφης «εθνικής συμφιλίωσης» με τη συνενοχή ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Το περίεργο είναι ότι κάποιοι –παρά την πάροδο 40 ετών-θυμούνται πολύ καλά αυτούς που τους έβλαψαν εφτά ολόκληρα χρόνια, σε αντίθεση με τους εκλεγμένους αντιπροσώπους τους, που κάνουν τα πάντα όχι για να οξύνουν αλλά να στομώσουν τη μνήμη, με τα «στιγμιαία», τις παραγραφές, τα ανέξοδα κηρύγματα «εθνικής ενότητας»,τις ερωτοτροπίες με τα σκύβαλα της τυραννίας και τις κατάπτυστες απόπειρες απόδοσης τιμής σε επίορκους εθνοθάπτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου